
Van kwaad tot erger
Er klinkt een harde toeter achter me. Verschrikt kijk ik op. Nu is getoeter in het verkeer in Guayaquil niet vreemd, de claxon is namelijk een handig communicatiemiddel om te zeggen dat je voorganger op moet schieten. Of om aan te geven dat je graag wilt invoegen, of gewoon gefrustreer ...

Vallende bomen en helpende handen
Ik heb twee keer iets meegemaakt met bomen.Een februaristorm raast over het land. In de avond en de nacht houdt de wind zich nog in, maar de volgende morgen is het bar en boos. Harde windstoten vellen bomen bij bosjes over de parkeerplaats naast de kliniek waar ik wer ...

Gesloten heiligdom
Nooit was ik er geweest. Totdat ik door Kadir, een cliënt, een jonge knul, werd uitgenodigd mee te gaan naar het heiligdom van zijn godsdienst. Hij glimlachte toen ik zei dat het mijn eerste keer zou worden dat ik een moskee zou betreden. Eens moet de eerste keer zijn, beweerde hij. We ...

Geveld door geweld
De jongen dook telkens in elkaar als ik iets aan hem vroeg, of iets aan hem wilde laten zien. Hij werd onbereikbaar en maakte zichzelf heel klein. Soms ging hij zelfs achter mijn aanhanger staan in de loods. Wat bezielde hem toch om zich zo te gedragen? “Ik ben het vertrouwen in iedere ...

Kinderogen
Soms schitteren kinderogen ook van enthousiasme. Ik moet denken aan het meisje dat op zondagmorgen op me af komt rennen: “Hermana (zuster), u bent er weer!” En tegelijkertijd begint ze een heel verhaal te vertellen over wat ze de afgelopen dagen heeft beleefd.Maar het ...

Ga door!
Zulke groepjes jongeren zie ik in Guayaquil wel vaker door de straten gaan. Huis aan huis bellen ze aan en proberen ze met de mensen in gesprek te komen. Het kunnen Mormonen zijn of Jehova’s getuigen die proberen andere mensen te bekeren tot hun religie.In de groepsap ...